Accepteren van de ziekte

Ontkenning > boosheid > onderhandelen > verdriet > acceptatie

Het moment dat je dan eindelijk de diagnose krijgt “u heeft de ziekte van Hashimoto” is daar. “U zult voortaan door het leven gaan met het slikken van medicatie om het schildklierhormoon synthetisch te nemen, want de werking van schildklier is niet meer optimaal door een auto immuum ziekte. Of te wel u eigen lichaam vecht tegen zijn eigen stoffen.

In het begin het je moeite met het toekennen dat je ziek bent. Ik slik een pilletje en het zal beter met me gaan.  Maar dat gaat niet in zijn geheel op blijkt na een bepaalde tijd. Dan volgt vrij snel een emotie van boosheid; waarom heb ik deze ziekte; wat als dit, wat als dat. Je raakt gefrustreerd van het elke keer opnieuw bloedprikken en waarna de artsen zeggen dat je je nu wel goed zou moeten voelen en zou moeten afvallen, want ja.. de bloedwaardes zijn goed. Je gaat naar alternatieven zoeken op het internet en denkt ook oplossingen te vinden, of je vind helemaal niks en valt van kastje naar de muur. De onderhandlingsfacse is gestart. Je probeert bij artsen alternatieven voor elkaar te krijgen of je gaat proberen voedingen aan te passen die volgens “het internet” werken en waarbij je zelfs zonder de medicatie zou kunnen. (maar helaas..)

Het begint bij je door te dringen dat je de ziekte er voor de rest van je leven bij je is. En als man heb je een grotere kans om een schildklierziekte door te geven aan je kinderen dan bij vrouwen (als er een man in de familie is met Hashimoto is er een grote kans dat dit erfelijk bepaalt is. Hoeft niet te betekenen dat alle mannen het ook daadwerkelijk krijgen.)

Dit kan dan aanvoelen als verlies, rouw, en verdriet. Ook je lichaam werkt niet mee zowel mentaal als fysiek. Je voelt je niet meer de jonge jongen als voorheen, maar als een oudere man in een jonger vel. 

Deze voorgaande periodes kunnen bij de een langer duren dan de ander, maar uiteindelijk zal dit leiden tot een acceptatie status.

• Je accepteert dat je de ziekte hebt
• Je accepteert dat je ongeveer 1 tot 2 keer per jaar bloed moet prikken om de waardes te controleren.
• Je gaat door middel van je leven op een andere manier in te richten beter met je ziekte om te gaan.

Mijn eigen ervaring in dit proces en hoe ik er mee omga

Bij mij persoonlijk moest ik veel moeite doen bij de huisarts om überhaupt te laten testen op Hashimoto (trage schildklier). “want alleen vrouwen krijgen die ziekte” zei de huisarts..

Zodra duidelijk was dat de waardes niet klopte was er bij mij al sneller boosheid. De ontkenning was voor ik wist dat ik ziek was. Ik heb te lang gewacht met naar de arts te gaan tot mijn vrouw aangaf dat het zo niet langer kon..

Ik werd niet goed begeleid want volgens de huisarts “zou het goed met me moeten gaan met inname van de pillen” Later werd de boosheid nog groter om dat ik geen gewicht verloor en alleen nog maar aankwam. Wat volgens de huisarts alleen maar kon omdat “ik teveel zou vreten”. Deze man is ondertussen niet meer mijn huisarts, want dat was toch wel de druppel.

Ik ging op zoek naar redenen waarom ik de ziekte zou hebben. Internisten die me verkeerd begrepen en op erfelijkheid van chiolestorol keken. Hashimoto zat immers nergens in de familie dus kon het waarschijnlijk geen erfelijkheid zijn.

Op dat moment was ik zo gefrustreerd dat ik zelf op zoek ben gegaan op internet en heel veel gelezen heb over de ziekte van hashimoto. Uiteindelijk had ik meer kennis van de schildklier en de ziekte dan menig huisarts.

De fase verdriet heb ik niet zo heel veel gehad, ik zat al snel in de acceptatie fase. Ik wist dat ik voortaan niet te veel hooi op mijn vork moet nemen. Ga je een keer stappen,, hou dan rekening ermee dat je nog een week lang vermoeid kan zijn. Heb je veel stress op je werk of prive, ga er dan vanuit dat je een kortere lont hebt etc.

Ik hou me al een geruimte tijd aan mijn eigen regels :

• Geen of zo min mogelijk alcohol drinken
• Niet roken
• Stress proberen te vermijden
• Maak het niet te laat en probeer 7 a 8 uur slaap per nacht te hebben
• Geef toe aan vermoeidheid. Doe een middag dutje of ga gewoon eens een keer om 20.00 uur al naar bed.
• Ben je te moe voor een feestje, zeg het af of laat alleen even je neus zien en ga vroeg naar huis
• Eet, maar niet te veel en goed verdeelt over de dag.
• Drink niet te veel koffie / cafeïne beperken. En neem bij koffie gefilterde koffie (minder slecht cholesterol)

Heb jij ook eigen regels waar je aan houd, of heb je vragen hierover? Schrijf het hieronder of stuur me een bericht met je vragen of opmerking.